- SKEÐJA
- (skeð, skadda, skaddr), v. to do scathe to, hurt, damage, with dat. (s. lífi e-s); ek skadda klæðum hans, I spoiled his clothes; axi var skatt, one ear of corn was damaged; with acc., þær þora ekki mýss s., they dare not do harm to mice.* * *pres. skeðr; pret. skaddi; the subj. skeddi does not occur; part. skaddr, skatt; [see skaða]:—to scathe, hurt, with acc.; skeðja líkami þeirra, H. E. ii. 68; ok vilda ek aldri skeðja, Fas. i. 209; ef maðr skeðr þar jörð, Grág. ii. 229; s. þá jörðu, 216; eigi á þá jörðu at s. (to violate) til þess at grafa lík, K. Þ. K. 22; þær þora ekki mýss skeðja, Pr. 474.2. to do scathe to, damage, with dat.; iðrumk ek er ek skadda klæðum hans, that I spoiled his clothes, Sks. 720; þá á landeigandi þá sök, ef jörðu er skatt, Grág. ii. 337; svá at þú skeðir (subj.) jörðunni, Sks. 89 B; er hvergi s. hári sínu, Al. 68; s. váru ríki, 120; ekki má vápn s. henni, Karl. 461; engu hári var skatt, Fms. xi. 309; s. lífi þínu, Sks. 721; s. líkömum þeirra, H. E. i. 464; en þá er skorit er skeðr beini eðr brjóski, Grág. ii. 11; axi var skatt, one ear of corn was damaged, Fas. iii. 13.
An Icelandic-English dictionary. Richard Cleasby and Gudbrand Vigfusson. 1874.